Walkiria

Przybyłaś do mnie z wiatrem, Walkirio
Niesiona wierzchowcem o wietrznych kopytach
Pasmami Zefirów Twa postać okryta
Do uszu mych dźwięków wyszeptała milion

Walkirio, muzo biała nodyckich pieśniarzy
Ramiona twe, iglice niezdobytych szczytów
Uskrzydlona oddechem stu północnych wichrów
Rozdmuchujesz płomień, co się ledwie żarzy

Walkirio, o samotnych gór pocieszycielko,
Która miecz runiczny dzierżysz w swojej ręce
Co do stop Odyna wiedziesz drogą krętą;

Walkirio, śmiertelniczka nie prosi o więcej
A jedynie racz ją okryć swoją ręką
Tchnieniem mroźnych krain, ogrzej moje serce..